OPROEP: Stroom Den Haag is op zoek naar verhalen over 'Eten als Einde'. De inzendingen worden gepubliceerd op dit Foodprint weblog. Vandaag een bijdrage van Kathy Mathys. Overzicht alle Eten als Einde bijdragen: klik hier.
In de literatuur vind je vaak scènes waarin een link gemaakt wordt tussen de dood en eten. Dit las ik (Kathy Mathys, ed.) net nog bij Aifric Campbell, in haar nieuwe roman 'The Loss Adjustor'. De ik-verteller bezoekt het graf van een overleden vriendin, Estelle.
"I have never once brought flowers for Estelle but I do not come here empty-handed. Instead I bring little trinkets: a tiny feather, a little crystal, coloured beads, shells, shiny pebbles, crumpled silver wrapping from a Kit Kat so she can smooth the wrinkles with her nail. I bring food, as the Egyptians do, those chocolate fingers she used to suck right down the ginger bone" (p. 29).
"Wanneer Ivan Iljitsj aan de blauwe pruimencompote dacht, die zij hem vandaag gebracht hadden, dan herinnerde hij zich de rauwe, gerimpelde, Franse gedroogde pruimen uit zijn jeugd, hij herinnerde zich de eigenaardige smaak en het vele speeksel in zijn mond, wanneer hij de pit had bereikt, en met deze herinneringen aan de smaak dook er een hele rij herinneringen uit die tijd in hem op: de kindermeid, zijn broer, zijn speelgoed."
Kathy Mathys
http://kathymathys.blogspot.com
Reacties
U kunt deze conversatie volgen door in te schrijven op de reactiefeed van dit bericht.